Geschiedenis

In 1930 was er een aantal jonge mensen dat tot de gedachte kwam een fanfareorkest op te richten. Dat dit geen eenvoudige taak was, bleek al snel. Hoe kwam men aan instrumenten, hoe moest je noten lezen en hoe gaat het in zijn werk in de muziekwereld? Men begon eigenlijk met helemaal niets!

Geen eenvoudige taak dus, omdat al snel bleek dat er geld moest komen voor instrumenten, bladmuziek, studieboeken en een repetitieruimte. Ook moest er iemand komen die muziekles kon geven. Er werden allerlei acties op touw gezet door de leden, maar er werd snel hulp door familie en vrienden aangeboden, die het jonge orkest een warm hart toe droegen. Dit om geld bijeen te krijgen voor de aanschaf van de eerste instrumenten en verdere benodigdheden. Ook kwam muzikale hulp als geroepen van Meneer W.H. Scholtens ( 1873-1955 ), voormalig kapelmeester van de Huzaren in Amersfoort. Hij was muziekpedagoog, componist en jurylid. Hij is na zijn muzikale loopbaan verhuisd naar Almelo en hielp Wilhelmina daar voort met de eerste schreden op het pad van de “Orkestenwereld”. Hierin moest zowel zakelijk als muzikaal gezien de balans gevonden worden tussen de verschillende instrumenten. Je moet gewoon het een en ander weten, wil je een orkest gaan opzetten. De hulp van meneer Scholtens was dan ook een goede opsteker voor de jonge leden van het orkest. Hij schreef zelf de eerste oefeningen, eenvoudige marsen en andere werkjes. Van deze muziekoefeningen, composities, maar soms ook met de hand geschreven werken en boeken is gelukkig nog veel bewaard gebleven. Daarnaast was er een aantal mensen dat in Almelo kwam wonen, die lid wilde worden van het nieuwe orkest. Maar zij speelden o.a. klarinet & dwarsfluit, houten blaasinstrumenten dus. Zo besloot men alsnog een harmonieorkest van Wilhelmina te maken. Het leren van de muziekstukken ging snel en zodoende duurde het niet lang voor het eerste concert gegeven werd. Een programma van het eerste lustrumconcert in 1935 bewijst dat het orkest al een volwaardig programma kon spelen, maar zoals op de foto uit 1933 te zien is, beschikte men al over een mooie orkestbezetting.

In 1938 werd voor de eerste keer meegedaan aan een concertconcours in Ommen en hier werd de tweede prijs behaald: een goed begin dus. Een jaar later in 1939 deed Wilhelmina voor de tweede keer mee aan een concours, dit keer in Vroomshoop. Hier werd zelfs de eerste prijs behaald. Ook deed men in deze beginjaren mee aan marswedstrijden, steeds met een goed resultaat, want marcherend muziek maken ging hun goed af. Dit alles natuurlijk onder leiding van een oud-kapelmeester van de Huzaren.

De verdere concoursresultaten door de jaren heen kunt u vinden onder het kopje 'concours'. Meneer Scholtens zou het orkest blijven dirigeren en begeleiden, maar vooral ook steunen tot 1948. Eind jaren veertig en begin jaren vijftig ging de vereniging zich intensiever bezig houden met het opleiden van jonge muzikanten, die dan eerst mee gingen spelen in “Jong Wilhelmina”. Zo heette het jeugdorkest destijds, totdat men de overstap kon maken naar het Grote orkest. In 1953 werd er een drumband toegevoegd aan de vereniging die ook landelijk zeer goede resultaten heeft behaald. Waaronder verschillende eerste prijzen. In 1962 werd op het concours in Appingedam een drumwerk gespeeld waarvan de componist opmerkte, die jurylid was op deze dag, “zo heb ik het bedoeld”. De drumwerken werden beloond met 39 punten van de in totaal te behalen 40 punten, dus met een gemiddelde van bijna een 10 per rubriek, was dit zeker een bijzondere prestatie!

In 1955 kreeg Wilhelmina nieuwe uniformen, met een pet. De kleur was beige met oranje uitmonstering, wat voor die tijd zeer modern was. Wanneer men marcherend bij warm weer de jas uitdeed, maakte men in zomertenue muziek. De muzikanten deden dan de pet af en een baret op. Er is nog een oude film uit de jaren 1954-1958 bewaard gebleven waar je kan zien welke activiteiten er ondernomen werden om geld bij elkaar te krijgen voor deze uniformen. Bijvoorbeeld: aardappel rooien op het land met de hele vereniging, een driedaagse “Bazar” waar heel Almelo voor uitliep en oud papier inzamelen. Af en toe deden alle leden enkele dubbeltjes bij elkaar om een nieuwe mars of een nieuw orkestwerk te kunnen kopen. De film is een prachtig tijdsbeeld van onze vereniging en van Almelo in de jaren vijftig van de vorige eeuw. Ook werd in 1955, ter gelegenheid van het 25-jarig jubileum, een grote verloting gehouden met een lotenaantal van 10.000. Binnen een paar maand waren alle loten uitverkocht. De hoofdprijs, een nieuwe fiets, werd met de hele vereniging, inclusief drumband, marcherend door Almelo naar de winnaars gebracht met een serenade aan de Bornsestraat. Dit Jubileumjaar werd afgesloten met een Jubileumconcert in de grote zaal van de “Sociëteit” aan de Grotestraat, waar ook voor het eerst in de nieuwe uniformen werd gespeeld.

Dat Wilhelmina in die tijd een actieve vereniging was, moge duidelijk zijn. Zo was het in de jaren vijftig bij de vereniging een goede gewoonte om de donateurs elke week te bezoeken met een afgesloten busje waar men dan een stuiver of een dubbeltje indeed. Elke zaterdag werd dan het verzamelde geld bij de penningmeester afgeleverd. Vooral de mensen die elke week, in welke weersomstandigheden dan ook, met een busje langs alle donateurs gingen, verdienen alle lof!

De Almelose Braderie was een begrip in dit decennium in en rondom Almelo. Dit was een groots festijn georganiseerd door de Almelose winkeliers. Men noemde Almelo toen ook wel “de stad van de Braderie” . Eenmalig was er een thema genaamd“Ein Wiener Sommerfest”. Een Tirolerkapel werd samengesteld uit muzikanten van Wilhelmina, gekleed in Tiroler-klederdracht. Zij speelden echte Tiroler muziek! Het Almelose publiek kon zien en horen dat dit 'echte' Tiroler muzikanten waren: complimenten dus!

Elk jaar werd op 31 augustus (de verjaardag van voormalig Koningin Wilhelmina ) medewerking verleend aan het Schoolfeest van alle basisscholen uit Almelo. Het startpunt was de Hofstraat bij het Badhuis (nu Theaterhotel ) en dan gingen alle mensen in één grote optocht met versierde wagens met schoolkinderen door de stad. Via de Gravenallee, Doelenstraat, Oranjestraat, Ootmarsumsestraat en Blauwhuisweg naar het Sportpark bij het zwembad, om daar op de sportvelden de hele dag muziek te maken. Aan het eind van de middag werd dezelfde route terug gemarcheerd.

Een heugelijk feit was dat Wilhelmina in 1962 een geheel nieuwe bezetting muziekinstrumenten kreeg. Doordat de leden en het bestuur vele jaren hard gewerkt hebben en veel hulp van donateurs en vrienden hebben gekregen, was dit een een mooie beloning.

Wilhelmina heeft vele concerten in binnen- en buitenland verzorgd en vaak deelgenomen aan concoursen in de jaren zestig en zeventig, met goede resultaten. Zo werd in 1966 in Groningen in de afdeling 'uitmuntendheid' het hoogste aantal punten behaald van Nederland met lof van de jury. In 1967 behaalde men weer een eerste prijs dat een jaar later leidde, in 1968, tot promotie naar de hoogste afdeling: De Vaandelafdeling.

Vanaf 1977 geeft men regelmatig concerten en uitwisselingen met het Schülerblasorchester van het Gymnasium Arnoldinum uit Burgsteinfurt ( Duitsland). Deze contacten zijn uitgebloeid tot een hechte vriendschap tussen beide orkesten, maar ook in de persoonlijke sfeer zijn er vele vriendschappen ontstaan.

De jeugdopleiding heeft altijd een belangrijke rol gespeeld binnen de vereniging. Wilhelmina beschikt dan ook over een eigen opleiding, er wordt les gegeven op alle instrumenten en de vereniging heeft een Jeugdorkest. Sinds eind jaren zestig is het orkest geen marcherend orkest meer en daarmee is ook de orkestkleding aangepast voor een “zittend” concertorkest: een blauwe jas met een Wilhelmina embleem en stropdas voor de heren & voor de dames een bijpassende sjaal.

Begin jaren tachtig ontstond er steeds meer behoefte aan een fanfareorkest en zo is besloten over te gaan naar een fanfarebezetting en hiermee is de C.O.V. Wilhelmina het enige fanfareorkest dat Almelo rijk is. In 2006 behaalde het orkest het hoogste aantal punten van Nederland op het Nationale concertconcours in het Muziekcentrum in Enschede. Door dit resultaat werd men uitgenodigd om deel te nemen aan de Nederlandse Fanfare kampioenschappen, die gehouden werden in het “Musis Sacrum” in Arnhem. Deze worden georganiseerd door de Koninklijke Nederlandse Federatie van Muziekverengingen (de KNFM), waarbij Wilhelmina is aangesloten.